<a href="/%CF%83%CE%B5-%CF%80%CE%B5%CE%AF%CF%83%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%81%CF%8E%CE%BD">Σε πείσμα των καιρών</a> <a href="/%CF%85%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%87%CE%AE-%CE%BC%CE%B5-%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%BC%CF%8C%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CF%89%CE%B4%CF%89%CE%BD%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%B5%CF%82">Υποδοχή με χαρμόσυνες κωδωνοκρουσίες</a> <a href="/%CE%B7-%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B1-%CF%83%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%B1">Η ενορία στα σχολεία</a> <a href="/%E1%BC%84%CE%BE%CE%B9%CE%BF%CE%BD-%E1%BC%90%CF%83%CF%84%E1%BD%B6%CE%BD-0">Ἄξιον Ἐστὶν</a> <a href="/%E1%BC%95%CE%BD%CE%B1-%CF%83%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BA%E1%BD%B8-%CE%B3%CE%B5%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%BF-%CF%80%CF%8E%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1">Ἕνα σχολικὸ γεμάτο πώματα</a>

Οἱ ἅγιοι τῶν καιρῶν μας … ἅγιος ὁ γέροντας Παϊσιος

Οἱ ἅγιοι τῶν καιρῶν μας … ἅγιος ὁ γέροντας Παϊσιος

Στὴν Ἁγιοκατάταξη τοῦ Ὁσίου Γέροντος Παϊσίου προχώρησε, ἡ Ἁγία καὶ Ἱερὰ Σύνοδος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου ποῦ συνεδρίασε τὴν Τρίτην, 13ην Ἰανουαρίου 2015, ὑπὸ τὴν προεδρία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου στὸ Φανάρι.

Ἡ Ἁγία καὶ Ἱερὰ Σύνοδος ἀποδέχθηκε τὴν εἰσήγηση τῆς Κανονικῆς Ἐπιτροπῆς καὶ ἀνέγραψε στὸ Ἁγιολόγιο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τὸν Ὅσιον μοναχὸν Παϊσιον Ἁγιορείτην.

Ἔχοντας καὶ προσωπικὰ τὴν εὐλογία ὡς Ἱεροσπουδαστὴς τῆς Ριζαρείου Σχολῆς σὲ προσκυνηματικὲς ἐπισκέψης μας στὸ Ἅγιον Ὅρος, νὰ συναντήσω τὸν ἄνθρωπο αὐτό, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ νέος ἅγιος της Ἐκκλησίας μας, θέλω νὰ παραθέσουμε λίγα βιογραφικὰ στοιχεῖα τοῦ Ὁσίου Παϊσίου.

Ὅσιος Παΐσιος o Ἁγιορείτης, κατὰ κόσμον Ἀρσένιος Ἐζνεπίδης, γεννήθηκε τὸν Ἰούλιο τοῦ 1924 στὰ Φάρασα τῆς Καππαδοκίας ἀπὸ τὸν Πρόδρομο,( ἦταν πρόεδρος τῶν Φαράσων) καὶ τὴν Εὐλαμπία. Εἶχε ἀκόμη 8 ἀδέλφια.

Στὶς 7 Αὐγούστου τοῦ 1924, μιὰ ἑβδομάδα πρὶν οἱ Φαρασιῶτες φύγουν γιὰ τὴν Ἑλλάδα, βαφτίστηκε ἀπὸ τὸν ἱερέα τῆς ἐνορίας Ἀρσένιο, τὸν ὁποῖο ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀναγνώρισε ὡς ἅγιο. Ὁ π. Ἀρσένιος ἐπέμεινε καὶ τοῦ ἔδωσε τὸ δικό του ὄνομα «γιὰ νὰ ἀφήσει καλόγερο στὸ πόδι του», ὅπως εἶχε πεῖ.

Πέντε ἑβδομάδες μετὰ τὴ βάπτιση τοῦ μικροῦ τότε Ἀρσένιου, στὶς 14 Σεπτεμβρίου τοῦ 1924 ἡ οἰκογένεια Ἐζνεπίδη, μαζὶ μὲ τοὺς ὑπόλοιπους πρόσφυγες, ἔφτασε στὸν Πειραιὰ καὶ ἀκολούθως πῆγε στὴν Κέρκυρα. Ἐκεῖ, τὰ μέλη τῆς οἰκογένειας ἔμειναν γιὰ ἐνάμιση χρόνο. Κατόπιν μετέβησαν στὴν Ἠγουμενίτσα καὶ κατέληξαν στὴν Κόνιτσα, ὅπου ὁ Ἀρσένιος τελείωσε τὸ δημοτικὸ σχολεῖο καὶ πῆρε τὸ ἀπολυτήριό του μὲ «ἐξαίρετο διαγωγή». Ἀπὸ μικρός, δέ, σημείωνε τὰ θαύματα τοῦ Ἁγίου Ἀρσενίου. Εἶχε ἰδιαίτερη κλίση πρὸς τὸν μοναχισμὸ καὶ ἐπιθυμοῦσε νὰ μονάσει.

Ὁ Ἀρσένιος μπῆκε γιὰ νὰ μονάσει στὸ Ἅγιο Ὅρος τὸ 1949, ἀμέσως μετὰ τὴν ἀπόλυσή του ἀπὸ τὸν στρατό, ἀλλὰ ἐπέστρεψε στὰ κοσμικὰ γιὰ ἕνα χρόνο ἀκόμα, προκειμένου νὰ ἀποκαταστήσει τὶς ἀδελφές του, καὶ ἐπέστρεψε στὸ ἱερὸ ἄβατο. Ὕστερα ἀπὸ ἀρκετὲς μετακινήσεις σὲ διάφορα ἡσυχαστήρια τοῦ Ἁγίου Ὅρους, τὸ 1958, πῆγε στὸ Στόμιο Κονίτσης καὶ γιὰ 4 ἔτη ἔμεινε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Γενεθλίων της Θεοτόκου στο Στόμιο. Ἀπὸ ἐκεῖ πῆγε στὸ Ὅρος Σινὰ στὸ κελὶ τῶν Ἁγίων Γαλακτίωνος καὶ Ἐπιστήμης καὶ τὸ 1964 ἐπέστρεψε στὸ Ἅγιο Ὅρος, ἀπὸ ὅπου μὲ ἰδιάιτερη ἄσκηση καὶ προσευχὴ ποὺ τὸ ἔδωσαν ἁγιπνευματικὰ χαρίσματα, κατέληψε στὸ κελὶ Παναγούδα τῆς Μονῆς Κουτλουμουσίου ἕως ὅτου ἀρρώστησε σοβαρὰ καὶ ἐκοιμήθη 12 Ἰουλίου 1994, στὸ Ἱερὸ Ἡσυχαστήριο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Θεολόγου στὴ Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης στὸ ὁποῖο καὶ ἐνταφιάστηκε. Συνέγραψε 4 βιβλία, τὰ ὁποῖα τιτλοφοροῦνται: Ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος ὁ Καππαδόκης (1991) Ὁ Γέρων Χατζὴ Γεωργης ὁ Ἀθωνίτης, 1809-1886 (1986), Ἁγιορεῖται Πατέρες καὶ Ἁγιορείτικα (1993), Ἐπιστολὲς (1994).