Sw. Nektariusz - Anastasios Kefalas - urodzil sie 1 pazdziernika 1846 roku w Silivrii Frakijskiej, znajdujacej sie niedaleko od Konstantynopola, w ubogiej rodzinie Dimosa i Marii Kefalas. Mlody Anastasios posiadal szescioro rodzenstwa. Po ukonczeniu czternastego roku zycia opuscil dom rodziny i udal sie do Konstantynopola w celu kontynuowania nauki. Zyl w trudnych warunkach. Aby moc ksztalcic sie wieczorami pracowal w fabryce papierosow, gdzie wkladal do paczek spisane wczesniej na malych kawalkach papieru krotkie sentencje Swietych Ojcow. W 1866 roku, po ukonczeniu nauki, swiety udal sie na wyspe Chios gdzie przez siedem lat pracowal jako nauczyciel. W chwilach wolnych od pracy i codziennych obowiazkow oddawal sie ascezie i modlitwie. Po ukonczeniu trzydziestego roku zycia przyjal w miejscowym monasterze Swietych Ojcow postrzyzyny mnisze otrzymujac imie Lazarz. Nastepnie 15 stycznia 1877 roku przyjal swiecenia diakonskie, podczas ktorych otrzymal imie Nektariusz.

Dzieki pomocy patriarchy aleksandryjskiego w latach 1881 – 1885 kontynuowal nauke na teologicznym fakultecie Uniwersytetu Atenskiego. Po zakonczeniu nauki udal sie do Aleksandrii gdzie patriarcha Sofroniusz udzielil mu swiecen kaplanskich i nastepnie wyslal do poslugi przy cerkwi sw. Mikolaja w Kairze. Sw. Nektariusz w pelni oddal sie swej kaplanskiej posludze: organizowal zycie parafialne, odwiedzal chorych, organizowal remonty licznych cerkwi. W uznaniu jego wiedzy i zdolnosci organizacyjnych zostal 15 stycznia 1889 roku wyswiecony na biskupa. Sw. Nektariusz zostal mianowany metropolita Pentapolis. Po roku czasu biskup Nektariusz byl zmuszony do opuszczenia swej katedry na skutek intryg miejscowego duchowienstwa. Energicznego i niezwykle zaradnego biskupa posadzono o chec przejecia patriarszego tronu. Latem 1990 roku sw. Nektariusz zostal zmuszony do opuszczenia Egiptu.

Kolejne cztery lata byly bardzo trudnym okresem zycia dla swietego. Okryty zla slawa biskup otrzymal od Synodu Greckiej Cerkwi jedynie prawo gloszenia kazan. Pozostawiony nawet bez parafii biskup byl praktycznie pozostawiony bez srodkow do zycia. Sytuacja zmienila sie w 1894 roku gdy zostal mianowany wykladowca jednej z atenskich szkol teologicznych. Swiety zajal sie rowniez wydawaniem publikacji, ktore uzyskaly szeroki rozglos. Zgodnie z relacjami wspolczesnych Nektariuszowi ludzi przez caly ten czas swiety kazda wolna chwile poswiecal modlitwie, szczegolnie wieczory i noce. Skupial wokol siebie wielu ludzi, ktorych prowadzil duchowo. W 1907 roku czesc kobiet, ktorymi opiekowal sie wyrazila chec poswiecenia sie zyciu monastycznemu. Wydarzenie to zainspirowalo swietego do zalozenia zenskiego klasztoru. Po licznych poszukiwaniach odpowiedniego miejsca wybral wyspe Egina. Monaster zostal poswiecony Trojcy Swietej. W 1908 roku sw. Nektariusz zrezygnowal z zycia uniwersyteckiego i sam osiadl na Eginie gdzie poswiecil sie organizowaniu monasteru i pracy nad kolejnymi publikacjami. Jeszcze za zycia zyskal slawe cudotworcy i jasnowidza, do ktorego udawaly sie rzesze wiernych z calej Grecji.

Sw. Nektariusz zmarl w 1920 r. i zostal pochowany na terenie monasteru. Gdy po ponad cwierc wieku otwarto jego grob, okazalo sie, ze jego cialo nie uleglo rozkladowi. Wedlug swiadkow z grobu wydzielal sie cudowny zapach. Jednak gdy relikwie przeniesiono 2 wrzesnia 1953 roku z grobu do cerkwi okazalo sie, ze z ciala pozostaly jedynie kosci. Sens tego zajscia wytlumaczyl swiety objawiajac sie jednemu mlodziencowi. Zgodnie z jego slowami Bog dopuscil do rozkladu relikwii aby jego kosci mogly rozprzestrzenic sie po calym swiecie, gdziekolwiek tylko bedzie znajdowac sie poswiecona mu cerkiew. Obecnie swiete relikwie znajduja sie w monasterze Swietej Trojcy na Eginie. Kanonizacja sw. Nektariusza odbyla sie w Konstantynopolu w 20 kwietnia 1961 roku.

15 wrzesnia 1998 roku owczesny patriarcha aleksandryjski Piotr VII przybyl na Egine gdzie odczytal akt uniewinniajacy i rehabilitujacy sw. Nektariusza. Przeprosil swietego za wszystkie krzywdy, ktore spotkaly go ze strony patriarchatu.